DO POBEDE! Zašto Srbi i Rusi imaju različit pristup u rešavanju unutrašnjih ili spoljnih problema?
Uvek sam se pitao zašto Srbi i Rusi, kao dva veoma slična naroda po poreklu, jeziku i veri, imaju različit pristup u rešavanju unutrašnjih ili spoljnih problema?
Razvoj i uspon srpske srednjovekovne države govori o značaju snažnog vladara i centralizovane državne uprave koja se poštovanjem strogih zakonskih pravila uspešno nosi sa mnogobrojnim pretnjama po bezbednost države i stanovništva. Onaj papirić sa kojim mašu Englezi, svima poznata Velika povelja sloboda iz 1215. godine kojom se ograničava vlast kralja i navodno udaraju temelji savremenog zakonodavstva bleda je senka čuvenog Zakonopravila Svetoga Save koji je usvojen na Saboru u Žiči 1221. godine kao najviši crkveno – državni akt (Ustav) napisan na preko 400 strana! U Zakonopravilu je definisana poreska politika, imovinsko – pravni odnosi, krivično pravo, odbrana, prava najugroženijih socijalnih staleža, obaveze podanika prema državi i obratno kao i još dosta zakonskih kategorija.
Poznati Zakonik cara Dušana Silnog sadržao je veliki broj građanskih i crkvenih pravila iz Ustava Svetoga Save. Srpska država bila je moćna ekonomski i vojno jer se temeljila na strogom poštovanju svakog člana Zakonika. Kada je osmanska invazija Balkana uništila poslednje ostatke srpske državnosti, Zakonopravilo je pronašlo put preko Bugarske do Rusije gde se održalo preko 330 godina kao jedan od najvažnijih pravnih dokumenata na kojima se rađala velika moć buduće Ruske imperije. Prenošenje krucijalnog srpskog pravnog dokumenta u Rusiju obezbedilo je tamošnjim vladarima, vlasteli i narodu da osnuju Carevinu utemeljenu na poštovanju zakona. Rusko Carstvo stotinama godina uspešno je stvaralo i razvijalo državni i crkveni aparat, proširivalo životni prostor i uništavalo neprijatelje pravoslavnih naroda zahvaljujući delom i srpskom zakonodavnom nasleđu. Tokom tri veka turske okupacije srpskog naroda na Balkanu, Rusija nam je neprekidno slala bratsku i nesebičnu pomoć u finansijama, crkvenim knjigama i na diplomatskom polju a kada je bilo potrebno i u vojnim trupama i ratnom materijalu.
Nakon oslobođenja od Turaka a zatim i od austrougarske vlasti, srpske vladajuće elite više su prihvatile zapadnoevropske modele društvenih uređenja koji uglavnom nisu odgovarali srpskom nacionalnom karakteru. Carska Rusija a potom i Sovjetski Savez držale su se kolektivističkog diskursa u svojim zakonskim odredbama, sigurnijem i stabilnijem državnom i nacionalnom kursu i međunarodnom položaju. Srpski eksperiment sa evropeizacijom (proevropsko jugoslovenstvo) doživeo je slom 1941. i 1991. godine. Nakon kolapsa SSSR 1991. godine čak je i Rusija probala liberalni eksperiment u režiji tandema Gorbačov – Jeljcin i time gotovo uništila svoj prestiž na svetskom planu kao ekonomska, politička i naročito vojna sila. Dolaskom Vladimira Putina na vlast u Rusiji ponovo je preovladao državotvorni centralistički pristup u unutrašnjoj reorganizaciji zemlje i njen nagli uspon na svim poljima.
Identitetska razlika između Rusa i Srba je mala ali je očigledan jaz u poimanju zakona koji državu čine jačom. U vreme kada na rusko državno kormilo dolazi čvrsti lider Putin donoseći pobednički duh zbog ponižavanja Rusije, u Srbiji dolazi garnitura prozapadnih marioneta koja se dodvorava Zapadu, upravo onima koji su odgovorni za milionska stradanja srpskog naroda u 20. veku. Zarad ličnog bogaćenja i ubacivanja individualističke filozofije egoizma u naš narod, dosovske vlasti slabe naš odbrambeni mehanizam i hrane autošovinističku politiku.
Slom ove zapadnjačke garniture 2012. godine otvorio je manevarsku mogućnost nacionalnim snagama koje bi se usmerile na što tešnju saradnju sa Rusijom i uredile zemlju po uzoru na centralistički i za neprirodne društvene fenomene restrikcioni sistem Putinove Rusije. Smatram da bi usaglašavanje naših zakona sa zakonima ruske države doprinelo nacionalnom ozdravljenju, ekonomskom i vojnom jačanju Srbije. Rusi umesto slobode više cene bezbednost a Srbi su tokom krvavih bitaka za slobodu zaboravili na značaj opšte bezbednosti nauštrb uskraćivanja pojedinih nepotrebnih sloboda poput prava na abortus ili gej – paradiranja. Kao što su se Rusi surovo svetili Nemcima 1944/45. godine za zverstva počinjena u delu okupirane Rodine, tako smo i mi sada u obavezi da se ozbiljno zaštitimo od potencijalnih agresora. Ne bih želeo da ovo neko protumači kao poziv na rat već na ispravan način – nužan je povratak na osnovne pravne postulate Zakonopravila koji su duboko utkani u karakter srpskog i ruskog naroda.
Ovaj duh pobede, reda, rada i discipline vekovima ali i danas efikasno funkcioniše u Rusiji. Zašto je sramota opet biti nezavisan, snažan i stabilan? Na ovo pitanje Rusija i ne daje odgovor nego deluje svaki dan sve superiornijim tehnologijama i sveopštim progresom jer se zna da se moć države meri količinom sile koja se može upotrebiti.
Dosta je bilo lutanja i mislim da je vreme da i mi u Srbiji prestanemo biti robovi evro – fanatizma i postanemo ono što smo i bili – sinovi Dušana, Obilića, Tesle i Mišića! Rusija će nam u tome pomoći, a dopremanje ruske vojne tehnike u Srbiju poslednjih godina i jučerašnji dolazak najmodernijih sistema PVO to samo potvrđuje.
Do pobede!
Miša Vacić, predsednik Srpske Desnice
